Meet&Eat: vluchtelingen aan tafel

Sinds najaar 2015 wonen er tijdelijk ca 360 vluchtelingen in een noodopvang in Ede. Er is veel contact tussen de bewoners en Edenaren. Veel vrijwilligers zijn hier actief. Zo biedt het Diaconaal Platform Ede inwoners van Ede de mogelijkheid om vluchtelingen bij hen thuis uit te nodigen om mee te eten. Tevoren weet je niet wie je gasten zijn. Soms loopt het heel soepel omdat de gasten Engels spreken, soms wat moeizamer als dat niet het geval is. Maar altijd zijn de mensen blij met de interesse in hun wederwaardigheden en met het contact met Nederlanders. Vincent en Rieky hebben nu twee keer eters gehad, hierbij een impressie.

Vincent:
De eerste keer. Ik had me aangemeld en het platform stuurde een mail met info en hoe laat ik verwacht werd bij de noodopvang. Ik kwam aanrijden en zag een lange rij vluchtelingen klaar staan. Ze controleerden mijn naam en toen kreeg ik 3 donkere mannen toebedeeld én een jongetje van 10. Al tijdensde autorit ontstond een levendig gesprek. Het waren Syriërs: een bouwvakker, een kledingverkoper en een wiskundestudent.. Het jongetje Mustafa was de zoon van Muhammed, de kledingverkoper. Twee van hen konden goed Engels. Het eten was echt leuk, met onverwachte informatie. Zo vroeg ik bezorgd of de bootreis tussen Turkije en Griekenland niet gevaarlijk is geweest. De verkoper glom bij de herinnering, hij had het heel leuk gevonden. En zijn zoontje? Oh die was na een half uur in slaap gevallen en was pas in Griekenland wakker geworden.
Ze willen zich hier vestigen en vinden contact met Nederlanders belangrijk. De wiskundestudent wil zijn studie in Nederland afronden.

Zaterdag 9 april was onze tweede meat&eat. Mijn auto was kapot. Gelukkig gaf de garagehouder me vervangend vervoer mee, een busje. Omdat ik zoveel plaats had kreeg ik een gezin met pa (kleermaker), ma(huisvrouw), twee zonen (8 en 12) en een dochter (16). Ze komen uit Kabul in Afghanistan. Dit bezoek was moeizaam, alleen de dochter kon een beetje Engels. Ze leert Nederlands op school en wilde graag dat we Nederlands spraken. Aan tafel waren een paar stiltes, omdat de onderwerpen even ‘op’ waren. Rieky had zich uitgesloofd met een oosterse vegetarische saladebar. Bij dit bezoek waren meer dan tijdens het eerste cultuurverschillen te zien. Zo begonnen ze allemaal direct te eten als er iets op hun bord lag. Ook schepten ze veel op en lieten dan een groot deel onaangeroerd liggen. Vonden ze het niet lekker? We weten het niet. Sneller dan gedacht ben ik ze terug gaan brengen.
Bij het het afscheid vroeg de vader of ik nog even meekwam naar binnen. Dat vond ik leuk. Ik heb op hun kamer nog een kopje thee gedronken. Trots toonde de man zijn schilderwerken, waaronder een kopie van het zelfportret van Vincent van Gogh met pijp en verbonden oor. Toen bracht hij me terug naar de auto en bleef me lang uitzwaaien….