Ik ben opgegroeid in een kleine buurtschap van 10 boerderijen. Het was veel samendoen en er voor elkaar zijn. Mijn ouders stemden altijd PvdA. Met 17 jaar ben ik de verpleging in gegaan. Toen ik getrouwd was en er kinderen kwamen ben ik in de wijkzorg gaan werken. Op mijn 30e jaar heb ik het studeren weer opgepakt. Inmiddels was ik een actieve rode vrouw in de partij. Heb jaren in het bestuur gezeten van de PvdA als vertegenwoordiger van de rode vrouwen. Ik werkte intussen als emancipatie coördinator in het cultureel werk. Heb daar diverse projecten opgezet ter ondersteuning van vrouwen die een 2e kans wilden. Ik ben daarna gaan werken bij jeugdzorg als manager multi-probleemgezinnen. Daar me gericht op geweld binnen gezinnen. Door mijn werk en projecten die ik had opgezet ben ik enkele jaren naar de Antillen en Suriname geweest, uitgeleend door mijn werkgever. Suriname vraagt nog steeds om deskundigheid ondersteuning.
Ik ben moeder van 3 kinderen. Door het overlijden van mijn 1e en 2e man evenals mijn dochter weet ik dat je moet knokken in het leven. Alle jaren ben ik mijn vertrouwen in de PvdA nooit verloren, al vind ik dat er ook verkeerde afslagen zijn genomen. Ik ben altijd de rode vrouwen trouw gebleven, die me bewust hebben gemaakt van mijn positie en weerbaarheid.
Mijn inzet is nog altijd daar waar mijn hart ligt.
Mensen verbinden, steunen, bewust maken en hun kracht verzamelen.
Betty Mijlof