Kind en Natuur

Hebben de natuurorganisaties het contact met de samenleving verloren?

Dat zou je wel zeggen, als je bedenkt dat toen staatssecretaris Bleeker maar liefst 50% van het natuurbudget weg bezuinigde en er van enig verzet in de samenleving amper sprake was.

Wat is er gebeurd?

Toen ik op de basisschool zat had je vier prominente vakken: rekenen, taal, lezen en kennis der natuur. Door op jeugdige leeftijd te worden meegenomen in deze wondere wereld is de mogelijkheid daar om ervan te genieten en uit respect te beschermen en om gezond en op een duurzame manie te leven. Natuuronderwijs is een investering in de toekomst.

Doodzonde dus dat dit vak  al geruime tijd uit het repertoire van de basisschool is verdwenen.

Zijdelings was ik betrokken bij de restauratie van basisschool de Zuiderpoort. De zolder was volgestouwd met onderwijsmateriaal. 100 jaar geschiedenis van het basisonderwijs ging aan mijn ogen voorbij. Vrijwel alles was natuuronderwijs: ingelijste Jetses-platen, reageerbuizen met de aren van grassen en granen, vitrines met vlinders en kevers, viewers en duizenden dia’s.

Echt een hoofdvak in vergane tijden.

Logisch dus ook dat natuurorganisaties proberen de kloof die is ontstaan te dichten door aandacht te schenken aan het kind in de natuur. Het Instituut voor Natuureducatie en Duurzaamheid doet dat onder meer door in te zetten op groene speelpleinen, veldbezoeken, safari’s, slootjesdagen, nieuwe onderwijsmodules bij de PABO’s (de docenten van straks) en veel andere activiteiten. Ze doen dat met vrijwilligers, het opleiden van natuurgidsen en natuurouders, aantrekkelijke aanbiedingen bij de buitenschoolse opvang; kortom: kansen benutten waar ze zich voordoen.

Daar waar vroeger de ouders hun kinderen wegwijs konden maken in de natuur, zul je zien dat in de toekomst de kinderen, dankzij deze activiteiten, hun ouders gaan voorlichten. Let maar op!

Kees de Ruiter